எதுவரை நண்பனாய் இருக்க!!!

வெயில் மங்கிய ஒரு மாலை வேளையில்...
இடுப்பை தழுவும் கைகளை வருடியவாறே..
போதையின் நினைவுகளில் கை கோர்த்தவர்களாய்..
நீயும் நானும் ஆடி கொண்டிருந்தோம்..!!

ஏதோ நினைவு வந்தவளாய்
சட்டெனக் கேட்டாய்
"நான் யார் உனக்கு..?"
என்னவென்று சொல்ல முடியாத
மௌனத்தில் நான் உறைந்து போனேன்..!!
உன் கண்கள் பார்த்து சொன்னேன்..
"கவர்ச்சியை கவர் பண்ணாமல், என்னை கவர்ந்த
கவரி மான் நீ..!!
அனைப்பை பொழியும் அருவியாய்...
கண்ணடிப்பில் சிருங்காரியாய்...
சுக துக்கங்களை 'சேர்ந்து'
பகிரும் மனைவியாய்...
நீ என் எல்லாமுமாக இருக்கிறாய்..
உன்னோடு இருக்கும் பொழுதுகளில்
மட்டுமே நான் என்னை
நானாக உணருகிறேன்..!!
கவனமாயும் இருக்கிறேன்..!!"

வழிந்து ஓடிய உன் கோப்பையில்
நிரம்பி இருந்தன ஜின்னும்,
என் உழைப்பும் மற்றும் ஏமாளித்தனமும்..!!
பின்பு நான் உன்னைக் கேட்டேன்..
"எனக்காக இத்தனை செய்தாய்..
உனக்காக நான் என்ன
செய்யப் போகிறேன்..?"
இறுக்கி என் கைகளை பிடித்து..
என் தோள்களில் சாய்ந்து
கொண்டு நீ சொன்னாய்..
"என் கூடவே இரு..
'ராமசேனா' வரும் வரை... நண்பனாக இரு..!!!"

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

உண்மையை சொன்னேன்.

இதை அண்ணன் கார்த்திகை பாண்டி அவர்களின் கவிதைக்கு எதிர் கவிதை என்று நினைத்தால் கம்பெனி பொறுப்பு ஏற்காது.

நண்பர்களே உங்க கருத்தை பின்னூட்டமா சொல்லுங்க.... மறக்காதீங்க.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *